Szkatułka z motylami

Nie będę Was oszukiwać (jakżebym mogła), że tak to właśnie miało wyglądać.

Nie miało.

Kupiłam pudełko z MDF z przegródkami z myślą o zrobieniu szkatułki dla siostry, która to siostra zaczęła się bawić w robienie sobie biżuterii. Pomyślałam, że pomogę utrzymać jej w ryzach te rozsypujące się wszędzie wstrętne, małe, kolorowe koraliczki. Wybrałam wzór motyli z dwóch różnych serwetek i fragment starego pisma - z trzeciej. Maziaje w tle wydawały mi się dobrym pomysłem, a w maziajach miał brać udział kolor starego złota. Znajoma uprzedziła mnie, że farbka słabo kryje, ale nie myślałam, że aż tak źle. Ciągnęło się to po skrzynce i maziało, ale nie pokrywało powierzchni. Chciałam maziaje, to mam. Przynajmniej w tym względzie plan został wykonany. Przetarłam złoto suchym pędzlem i wtarłam trochę niebieskiego. I tak zostało. jeszcze tylko przetarcia po bokach. Znowu nie mogłam się doczekać do końca lakierowania, żeby dać upust swoim dziewczęcym fantazjom i ponaklejać dżety w różnych mieniących się kolorach. Albowiem Moje Drogie, dziewczęcość nie zależy od wieku, to stan ducha przecież. Fajna zabawa, to drobiazgowe wykańczanie pracy.

Motyle otrzymały należne im połyskujące zielone i żółte dżety. Z przodu szkatułki kwiatek i małe motylki ceramiczne sugerujące jej przeznaczenie. 

Jeszcze tylko zamocowałam uchwyt i gotowe.

A tu co, niegrzeczne, ceramiczne motylki, rozsypały się...

Marsz kuleczki do skrzyneczki !

Na wewnętrznej stronie wieka też oczywiście motylkowe motywy

Ufff... Nareszcie będzie porządek - czego i Wam życzę.

Rozejrzałam się po domu, czy gdzieś jeszcze nie przysiadły motyle. I znalazłam.
Moje motylki ze szkła witrażowego zrobione przez panią, w której pensjonacie spędzaliśmy kiedyś urlop. One rzeczywiście latają - co jakiś czas przenoszę je w nowe miejsce.

Ja natomiast przenoszę się na z góry upatrzone pozycje w pracowni, żeby dokończyć kolejną pracę, którą nie omieszkam Wam pokazać.

Dziękując za miłe, dopingujące mnie komentarze, żegnam się.