PS. Po Walentynkach :)

Te nielubiane, obojętne i znienawidzone przez niektórych Walentynki już za nami.

Oto, kto czekał na mnie raniutko na łóżeczku:

Zaprzyjaźnili się już z Lalunią z poprzedniego posta i razem pysznią się i czerwienią.

Mogę już pokazać, co samodzielnie, własnymi rączkami zrobiłam dla mojego Walentynka.

Spieszę donieść, że w dniu wczorajszym nastąpiło uroczyste przekazanie Klucza do Serca Mego. Pomimo tyyyylu lat małżeństwa ta rzecz została zaniedbana i postanowiłam ją naprawić niezwłocznie. Klucz kupiony dawno temu na starociach razem z innymi leżał i cierpliwie czekał (mam nadzieję, że poprzedni właściciele mieli dobrą energię). Nareszcie został użyty do celów wyższych.

Wieszak na koszulę, którą mąż przygotowuje sobie (sobie ha ha) na kolejny dzień pracy. Wieszak będzie więc oglądany codziennie.

Nie mogę się nacieszyć nowymi, metalowymi zawieszkami.

Zakładka do książki - z sercem. Kto powiedział, że serce musi być czerwone ? Moje jest niebieskie, bo lubię ten kolor.

Na odwrocie życzenia (postarzane).

A teraz KARTKI - Walentynki, których wykonanie sprawiło mi ogromną radość. Ale miałam pomoc i to JAKĄ ! W ubiegłą sobotę wreszcie, po długich staraniach, dostałam się na kurs kartkowy prowadzony przez Karolę Witczak, projektanktę The Scrap Cake. Pracowałyśmy, wykorzystując papiery z jej najnowszej kolekcji My Private HAPPINESS. Wielka radość i duże przeżycie. Zadałam chyba 100 pytań, chcąc poznać jak najwięcej tajników cardmakingu.

Z pewnością pomoże mi to wykonać kartki Wielkanocne.

Oto co wyszło spod naszych rąk (nie robiłam tego sama, o nie).

Kartka wycięta z papieru wizytówkowego ozdobnymi nożyczkami. Wszystkie brzegi postarzone tuszem.

Zapoznałam się z pastą puchnącą. Spuchła ! Na tagu - odpowiedni stempelek.

Kropki zrobione pearl makerem. Na małych serduszkach pasta do spękań.

Listki i gałązki wycięte wykrojnikami.

Wszystkie mniejsze elementy są wycięte i naklejane na taśmie 3D, żeby uzyskać wrażenie przestrzenności.

Zapisałam się na kolejne warsztaty u naszych zdolnych projektantek chcąc się uczyć, uczyć, uczyć :)

Na koniec nie mogę sobie odmówić zacytowania chociaż dwóch fraszek Tadeusza Gicgiera:

W epoce metrażu

Minął tajemnic czas alkowy,

bo dziś alkowa to stołowy

i często kuchnia do połowy.

Dwugłos

- Będziemy razem dzielić

radości i kłopoty...

- To ja wezmę to pierwsze,

ty weź drugie, mój złoty.

Serdecznie dziękuję za komentarze, które pozostawiacie pod moimi postami. Naprawdę, sprawiają mi ogromną radość.

Śnieżne pozdrowienia ! :)