Spotkania, zlot, candy, randka w ciemno - czyli jak cudownie jest mieć koleżanki blogowe

Ostatnie dni były dla mnie czasem bardzo miłych spotkań, wygranej w candy i owocnej wymiany maili z blogowymi koleżankami.

Teraz po kolei.

Najpierw spotkałyśmy się w scraperskim gronie w celu wymiany doświadczeń i wykonania nowych, ciekawych prac.

Znamy się wszystkie z kursów scrapbookingowych. Mijałyśmy się wiele razy, aż wreszcie któraś z dziewczyn zaproponowała, żebyśmy się umówiły na wspólne scrapowanie. Cztery kobiety - zapracowane mamy i żony - umawianiu nie było końca. Wreszcie - udało się !

Spotkałyśmy się u Kasi, korzystałyśmy z jej gościnności i materiałów, nabrudziłyśmy jej (to było konieczne), zjadłyśmy ciasto z truskawkami i ciasteczka owsiane i co najważniejsze - nauczyłyśmy się czegoś nowego.

Ania pokazała nam, jak zrobić czekoladownik - czyli kartkę, w której oprócz życzeń ukryta jest czekolada.

Drugą przydatną rzeczą, którą zrobiłyśmy tego dnia był ozdobny magnes na lodówkę.

Poniżej wspólne prace.

Mój osobisty czekoladownik z zewnątrz

i po rozwiązaniu wstążeczek - wewnątrz

A to lodówkowiec, na którym zapisuję pilne sprawy

Dziękuję Kasi za papiery, ćwieki i sznurek, Ani za notesik, Magdzie za guziki i wycięte maszynką cudne baldachy kopru.

Ale dlaczego nie użyłam niczego swojego ??????????

Nie muszę Wam mówić, jak cudowne są takie spotkania, kiedy zostawiamy wszystko za sobą, jesteśmy tylko my, papiery, wstążeczki i różne potrzebne przyrządy. Zdjęcia robiłam ja, więc niestety wyglądają, jak wyglądają.

Pracowałysmy dosłownie na resztkach materiału, bo za tydzień czekał nas Warszawski Zlot, gdzie planowałyśmy się obkupić. Kto scrapuje, ten wie, że resztki oznaczają tony papierów, kilometry wstążeczek, pudła stempli i tuszów, ale nam ciągle mało !

Twórczy bałagan i pełne skupienie malujące się na twarzach dziewczyn

Pełna relacja na blogu Kasi.

Po tygodniu, 30.06 odbył się długo oczekiwany zlot. Pewnie już o tym czytałyście. Piękny, nowy Fort Sokolnickiego ze szklanym niestety dachem okazał się szklarnią. Był taki upał, że nie chciało się gadać, kupować, robić zdjęć, nic - tylko pić ! Mam niewiele zdjęć, bo nie miałam na to siły.

Na szczęście warsztaty u Finnabair, w których uczestniczyłam, odbywały się w chłodnych salach fortu. Było niesamowicie, Finn znakomita nauczycielka w przejrzysty i obrazowy sposób przekazała nam kolejne etapy tworzenia LO'sa.

Nauczyłam się chlapać, drzeć, dziurkować, stemplować,przyklejać różne, dziwne metalowe rzeczy.

Całość mazać paluchem umoczonym w gel medium.

suszyć różową nagrzewnicą

Na to rzucać torebki z zaparzoną, mocną herbatą i na koniec psikać Glimmer Mistami (kolorowe tusze). 

Prawda, że same przydatne umiejętności ?!

Oto owoc mojej trzygodzinnej pracy, a właściwie na zdjęciu są 2 owoce: mój syn gitarzysta i gotowa praca LO's.

Niespodzianka goni niespodziankę. Ku mojej radości wygrałam candy w Lawendowym kredensie.

Ucieszyłam się tym bardziej, że nie potrafię posługiwać się szydełkiem, więc niebieska broszka to dla mnie prawdziwy prezent. Agnieszka, jakby spełniając moje marzenie, podarowała mi jeszcze zawieszkę retro i swoje wizytówki - jedyne w swoim rodzaju.

Zajrzyjcie koniecznie do Agnieszki, robi tak ciepłe i niesamowite rzeczy, że ile razy odwiedzę jej bloga żałuję, że nie jestem już małą dziewczynką. Potrafi wyczarować raj dla dzieci.

Wśród nagrodzonych przez Agnieszkę osób zauważyłam imię Eweliny. Czy to "moja" Ewelina, z którą za tydzień mam się spotkać po raz pierwszy w realu ? Niesamowity zbieg okoliczności. Ustaliłyśmy mailowo, że broszki to będzie nasz znak rozpoznawczy. W 36-cio stopniowym upale paradowałyśmy z wełnianymi broszkami :).

Spotkanie trzech blogerek z Warszawy - Ani, Eweliny i mnie - znowu miało gorącą atmosferę. Na szczęście znalazłyśmy stolik w pobliżu wiatraka :). Rozmowom nie było końca, kilka (!) godzin zleciało, jak z bicza strzelił, a nam było mało. Mnie oczywiście buzia się nie zamykała. Najlepsze wciąż przed nami. Będziemy spotykać się cyklicznie i zapraszamy osoby z Warszawy i okolic. Najbliższe spotkanie odbędzie się prawdopodobnie w drugą sobotę sierpnia.

Dziękuję tym, którzy dotrwali do końca. Znowu przyjemność sprawiły mi Wasze miłe komentarze pod moim ostatnim postem i to, że zawitały w moje progi nowe obserwatorki.