Sezon na jeżynki

Ha ha, trochę Was nabrałam. A trochę nie.

U mnie w pracowni jak najbardziej jeżynki pysznią się od pewnego czasu, uśmiechają się do mnie i roztaczają swoje wdzięki. Nie mogłam się oprzeć, gdy zobaczyłam ten papier ryżowy w sklepie. Akurat na dworze było -10 stopni, więc ja, przekorna kobieta, zamiast ptaszki na śniegu lub chociaż truskawki w białej, bitej śmietanie, to nie... jeżynek mi się zachciało. Zaraz po powrocie z zakupów z przyjemnością zaczęłam się nimi zabawiać. A że skrzynka z serduszkami czekała od kilku tygodni przetarta i porzucona - smutno zerkała na mnie swoimi serduszkowymi oczkami - to na nią właśnie nakleiłam jeżynki.

Ponieważ jeszcze było mi mało, dorwałam zamykane pudełko i ono również w krótkim czasie zostało jeżynowym pudełkiem. Najpierw zmieszałam trzy kolory - biały, lawendowy i kroplę różu. Potem nakleiłam motywy, lakierowanie, szlifowanie, lakierowanie końcowe i już.

Zaraz na początku pracy przyszło mi do głowy, że pudełka sprezentuję rodzicom. Trzymają swoje tabletki w pudełku po... czymś (nie będę reklamować kefiru, jogurtu, ani margaryny). Myślę, że z takich pudełeczek nawet lekarstwa będą mniej gorzko smakować.

Przy okazji zajrzałam do książki Jonathana Robertsa "Powab jabłka, Fascynujące dzieje owoców i warzyw" i poczytałam o jeżynach. Zawsze mnie śmieszy ten podtytuł Fascynujące dzieje warzyw ... hm... czy to może być aż fascynujące ? :)
Ale kilka faktów o jeżynach może się takimi okazać.

Jeżyna to prymitywny, roślinny opryszek, który zaczął bronić dostępu do wielu miejsc na półkuli północnej na długo przed ostatnią epoką lodowcową jakieś 35 000 lat temu.

Sprowadzone w XIX wieku do Nowej Zelandii szybko stały się najbardziej uciążliwym chwastem tego kraju.Jeżyny rozrastają się pod ziemią kilka metrów rocznie.

Jak pisał Pliniusz Starszy, owoce te mają działanie wstrzymujące (są dobre na biegunkę) i koją obolałe dziąsła i migdałki.

W średniowiecznej Anglii panowało powszechne przekonanie, że koło dnia św. Michała diabeł pluł lub oddawał mocz na jeżyny, co wykluczało je z jadłospisu. Groby na cmentarzu oplatano gałęziami jeżyn, by duchy nie opuszczały trumien. Zgodnie z zasadą leczenia podobnego podobnym wierzono, że choroby można uleczyć przeprowadzając chorego pod łukowatą gałęzią jeżyny, której koniec tkwi w ziemi.

Obecnie w Ameryce, szczególnie w Oregonie i na Nowej Zelandii uprawia się je na ogromną skalę. W samej Europie występuje ponad 300 dzikich gatunków. Z owoców jeżyny można zrobić smaczny dżem, jej korzenie dają pomarańczowy barwnik, a liście podobno pomagają na oparzenia i opuchliznę.

I jak tu ich nie lubić ?!

I tak w rytmie żywiołowych piosenek z filmu MAMMA MIA ! post mi się sam szybciutko napisał. Życzę Wam równie śpiewającego i pozytywnego weekendu.

Witam nowe Obserwatorki :)

Pa pa !